week 1 volbracht

Donderdag 10 november

In de ochtend om 7 uur vertrekken we naar kpando. Aangekomen bij het ziekenhuis zijn ze aan het bidden, dat is hun gewoonte. Daarna loop ik met Tamara mee naar de afdeling child healthfare clinic, een soort consultatiebureau. We wachten op de eerste patiënt, maar het is zo rustig om half 9 is er nog geen patiënt geweest. Een verpleger vraagt of we mee willen kijken en helpen bij de HIV patiënten. Dit willen we wel zien.

Bij binnenkomst zie je gelijk een wachtruimte helemaal vol met mensen. Sommige zien er erg slecht uit, andere weer iets beter. Een vrouw heeft een stapel dossier "patient folders" in haar hand en roept de namen op, zodat elke patiënt zijn eigen papieren krijgt. Vervolgens zitten de patienten in een rij te wachten tot ze door de zuster naar voor worden geroepen. Aan het bureau in de wachtruimte meet zij de bloeddruk, het gewicht en neemt nog wat dingen op in het dossier. Ze schuift het dossier door aan de verpleger, deze maakt een praatje met de patiënt over de gezondheid en de toestand. Daarna mogen ze in de volgende rij voor de dokter waar ze dan nieuwe recepten krijgen. Na een half uur ga ik met Tamara de patiënten wegen en we schrijven het gewicht in hun dossier.

Voor mijn gevoel wordt de rij niet minder. Het gaat allemaal heel relaxed, ze hebben nergens haast mee. het komt allemaal wel een keertje. Ik denk dat er zo'n 40 patiënten wachten. Als ik eraan denk dat deze besmet zijn met de ziekte vind ik dat een rare gedachte, zelfs moeders met kinderen zitten ertussen.patiënten komen 1keer per maand voor een controle.

Ook hebben we een HIV test gezien, ze prikte in de vinger en namen bloed af. Ze stopte het in een klein metertje met een druppel speciale vloeistof erin en dan wachten. Er kan type 1, type 2 of niets uitkomen. Erg intressant was het zeker. Dus al met al heb ik mijn ogen uitgekeken en alvast iets geleerd over HIV patiënten.

 

In de middag heb ik mijn uniform opgehaald voor het ziekenhuis. Het is een leuk uniform maar de dikke stof is erg warm. Wel een leuk aandenken om mee naar huis te nemen.

Morgen weer op naar het ziekenhuis, benieuwd welke afdeling ik dan kom te staan.

 

Vrijdag 11 november.

Als ik opsta  denk ik gelijk aan welke afdelingen ik interessant zou vinden. We ontbijten, smeren brood voor lunch en Aloys sta al klaar om mee naar Kpando te rijden. Aangekomen bij het ziekenhuis in Kpando zoeken we zuster madalena. Ze is er niet, we horen dat ze is reizen als we haar bellen. Ze zegt dat we naar de administrator mr Hansons moeten gaan. We zien hem staan en lopen ernaartoe.

Op zijn kantoor leggen we alles uit en vragen of het mogelijk is dat ik op het ziekenhuis kom werken. Dit is goed, maar ik moet maandag wel met zustr madalena afspreken waar ik volgende week mag staan. Vandaag bij childhealthfare clinc waar Tamara ook staat.

Om 8.30 uur wachten er al gelijk 4 moeders met kinderen. We krijgen uitleg over wat ze gaan doen om de gezondheid van het kind te bepalen.

Eerst wordt het kind gewogen, dan komen ze bij een van de verpleegster voor een praatje over de gezondheid. Daarna wordt aan de hand van een schema bepaalt welke vaccinaties of medicatie het kindje nodig heeft. Alles wordt in een groeiboekje genoteerd met de datum erbij. Daarna krijgen sommige moeders nog advies over de voeding of gezondheid van het kind. De controles beginnen vanaf een week na de geboorte tot ze 5 jaar zijn.

We hebben een paar kinderen gezien die ondervoed waren, heel erg magere, kleine kindjes. Ze adviseren deze kinderen ook bijvoeding te geven.

We hebben de heldag mee kinderen gewogen en bij de vaccinaties gekeken. Ook heb ik een kindje op mijn rug mogen dragen. Ik vond het een erg leuke ervaring. Ik zou bang zijn dat de doek loslaat en het kindje zou vallen. Ze hebben er een speciale techniek voor om dat zo te doen.

Bij thuiskomst ga ik mijn kleren wassen met de hand in een emmer. Heel andersdan een makkelijke wasmachine. Na drie kwartier ben ik klaar en kan ik mijn was uithangen om te laten drogen.

S'avonds eten we spaghetti en kijken met zijn alle films. Morgen gaan we naar een berg en een meer, ik ben benieuwd.

 

Zaterdag 12 november.

We mogen uitslapen maar zijn al om half zes wakker. Mirthe staat in de keuken te bakken terwijl de rest nog even blijft liggen. Ze roep om 7 uur ons aan tafel. Ze heeft eitjes gekook, eitjes gebakken, worstjes gebakken, brood geroosterd en de hele tafel gedekt. Het ruikt heerlijk en we smullen allemaal.

Na het ontbijt kunnen we ook al wat drogen was binnen halen. Daarna maken we ons klaar voor een dagje uit.

 

Aloys wacht aan de poort met de auto op ons. Jamilla is naar een begrafenis dus we passen er met 6 in, vier achter en twee voor. We rijden door Kpando heen en stoppen voor een grote kerk. Daar stappen we uit en gaan we eerst de kerk binnen. Het lijkt op een grote stal waar duizend mensen zeker in passen. Ook is het lekker koel onder het dak.

Daarna gaan we de berg op die de Ghanezen the grotto noemen. Op deze berg staan 13 beelden met het verhaal van Jezus uitgebeeld. Je kunt via de beelden de kruisweg van jezus volgen. Het is een mooie berg vol met bomen, bloemen en stukken steen. Ook is er een lourdes grot gebouwd, waar een kerkdienst gegeven kan worden. Naar the grotto komen mensen om te bidden. Ze zijn hier zo gelovig in jezus, hij help overal mee en weet alles denken ze.

Vervolgens lopen we verder het dorpje in. We zien het echte Afrika, met huisjes van klei en riet. We lopen naar een meer om er te gaan varen. Maar het water is zo erg gezakt dat er nu meer gras groeit dan dat er water is. Dus we lopen terug en drinken iets met zijn allen bij een bar.

Dan stappen we de auto weer in en rijden naar Kpando tokor, daar is een meer met vissersboten en een pond voor de eilanden. We worden er erg bekeken omdat we blanken zijn. Er is ook een markt en ze verkopen vis die de vissers hebben gevangen. Sommige vissen leven nog en andere zijn dood.

We ontmoeten een politieman die een van ons wil hebben. We zijn met 5 meiden en "een vader". Aloys zegt dat hij " zijn dochters" niet kan missen. Hij moet doen alsof wij zijn dochters zijn omdat de politieman het anders niet snapt en een van ons wil hebben. Dus na het gesprek lopen we met zijn alle verder. De mensen snappen niet dat een oudere man met 5 meiden loopt. Ze denken of hij heeft 5 vrouwen of 5 dochters. Best appart dat ze dat denken maar in hun cultuur kan ik mij er wel iets bij voorstellen.

Na ons avontuur gaan we wat drinken in de bar Palm paradise. Het is een plaats met veel palmbomen en tafeltjes. We zitten lekker in de schaduw en drinken een koud drankje.

Als we ons drankje op hebben proppen we ons weer in de warme auto en rijden naar Golikuati terug. We frissen ons op en halen alle was binnen. Om 18 uur gaan er drie van ons echte Ghaneese rijst met kip halen die een vrouw in het dorp voor ons heeft klaar gemaakt.

Het eten is pittig maar heerlijk. Het is zoveel dat ik het niet op kan.

Even later valt de stroom uit en zijn we aan kaarslicht gebonden. Ik heb twee keer meer de stroom zien uitvallen maar nog niet zo lang als nu. Het enigste wat we kunnen doen is wachten tot hij het doet.

Na drie kwartier doet de stroom het weer en gaan de waaiers aan, dat is wel lekker verfrissend.

Zo nu douche en morgen om 7 uur in de kerk zitten. Fijn weekend allemaal!

 

Zondag 13 november.

Om half zeven beginnen de mensen uit het dorp met zingen om naar de kerk te komen. Om vijf voor zeven lopen we naar de kerk tegenover ons huisje en nemen plaats in het midden van de kerk. We volgen de dienst tot het eind. Het is anders dan bij ons in lieshout. Tussendoor zingen ze, maken muziek met trommels en dansen mee op de maat. Ook hebben ze allemaal hun beste kleding, sieraden, etc aan. Met de groep gaan we naarvoor in de kerk en bedanken de mensen voor hun gastvrijheid en dat we hier mochten verblijven.Het duurt wel 2 uur voordat de mis af is, dan lopen we naar het huisje terug.

Daarna spreek ik met aloys af om met Courage te praten over een project waaraan hij bezig is. Hij heeft op school aan een verkiezing meegedaan om een soort leider te zijn voor de rechten en verbetering van de school. Hij wil dus de kinderen helpen met een beter leven. Als ik zijn speach lees begrijp ik dat hij een waterproject en spelproject wil opzetten. Hij is in mei verkozen dus hij heeft een jaar de tijd om zijn belofte waar te maken. Samen met Aloys leg ik uit dat ik hem wil helpen maar hij moet er zelf ook iets voor doen. Dus als hij geld verzameld, verdubbelen wij het met het geld wat ik in Nederland heb verzameld. Hij snapt het en bedankt mij. Ik spreek met Aloys af dat hij het geld beheerd en er toezicht op houdt. Ook zal hij mij op de hoogte houden van het project en als het klaar is een foto sturen. Hij zegt het kan wel zijn dat ik pas in mei foto's krijgt omdat dan pas alles misschien af is. Ik ken inmiddels de metaliteit hier, take it easy, just relax.

Ik ga akkoord en mama maakt vanuit Nederland geld over naar Aloys.

Verder gaan we vandaag het huisje schoonmaken en de rest zien we wel weer.